فرمول‌های متعددی برای محاسبه سطوح تعرفه متقابل پیشنهاد شده است که برخی از آن‌ها پیشرفته‌تر هستند. اگرچه فرمول خاصی که توسط ترامپ استفاده شده هنوز تأیید نشده است، ولی شباهت‌هایی با مفاهیمی که پیتر ناوارو مطرح کرده، دارد.
یک فرمول اساسی شامل تقسیم واردات یک کشور بر صادرات ایالات متحده و سپس نصف کردن آن عدد بود. این رویکرد عوامل اساسی مانند تولید محدود قهوه و موز در ایالات متحده و مازاد خدمات را نادیده گرفت.
عدم تطابق تعرفه‌ها
ترامپ تعرفه ۴۶ درصدی بر ویتنام را اعلام کرد و به این معنا بود که ویتنام تعرفه‌ای تقریبی ۹۰ درصدی بر کالاهای آمریکایی اعمال می‌کند. به گفته برآورد ملی تجارت ۲۰۲۵، نرخ تعرفه میانگین ویتنام برای کشورهایی که از مزیت‌های تجاری برخوردار هستند، در سال ۲۰۲۳ برابر با ۹.۴ درصد بود.
این نرخ‌ها شامل ۱۷.۱ درصد برای محصولات کشاورزی و ۸.۱ درصد برای محصولات غیرکشاورزی بود. بیشتر صادرات ایالات متحده به ویتنام با تعرفه‌ای برابر یا کمتر از ۱۵ درصد مواجه است، اگرچه محصولات غذایی و کشاورزی با نرخ‌های بالاتری مواجه هستند.
در بررسی این اظهارات، به وضوح مشخص می‌شود که بین تعرفه‌هایی که مقامات سابق پیشنهاد می‌دهند و ساختار واقعی رژیم‌های تجاری عدم انطباق بنیادی وجود دارد. فرمولی که ارزش واردات ایالات متحده را تقسیم‌بر صادرات آن می‌کند و سپس آن را نصف می‌کند، روشی ساده و در نهایت گمراه‌کننده برای سنجش نابرابری تعرفه‌ها ارائه می‌دهد. این فرمول احساس توهمی از عدم تعادل ایجاد می‌کند بدون اینکه ترکیب و ماهیت کالای تجاری مبادله شده را تنظیم کند.
ویتنام به طور مثال، در حالتی که به خوبی تولیدات کشاورزی ایالات متحده را وارد نمی‌کند، نه تنها به دلیل سیاست‌ها بلکه به خاطر واقعیت‌های ساختاری مانند اقلیم، عادات مصرف و زنجیره‌های تأمین موجود است. از طرف دیگر، ویتنام مقادیر زیادی الکترونیک، منسوجات و سایر کالاهای ساخته شده را به ایالات متحده صادر می‌کند. این کالاها کم‌هزینه و به صورت انبوه تولید می‌شوند که به طور طبیعی هر گونه مقایسه مستقیم ارزش را تحریف می‌کند.
با شکستن این اعداد، تعرفه ۱۷.۱ درصدی بر محصولات کشاورزی به طور جهانی بر تمامی اقلام قابل اعمال نیست؛ این تعرفه وزن‌دهی شده و بر اساس دسته محصول متفاوت تجلی پیدا می‌کند. محصولات مانند گوشت گاو یا برخی غلات ممکن است با موانع بالاتری مواجه شوند، اما دیگر کالاها با محدودیت کمتری روبرو هستند یا از توافقات دوجانبه بهره می‌برند. در حالی که محصولات غیرکشاورزی که سهم عمده‌ای از حجم تجارت ویتنام را تشکیل می‌دهند، به طور میانگین ۸.۱ درصد در تعرفه‌ها پایین‌تر هستند. این دامنه از نرخ‌ها است که بازرگانان باید آن را مورد بررسی قرار دهند.
پیامدهای سیاست تجاری
با توجه به این موارد، ما می‌دانیم که استفاده ساده‌انگارانه از تراز تجاری یا نسبت‌های واردات/صادرات پیچیدگی‌های مقررات WTO، توافق‌نامه‌های تجاری ترجیحی یا قابلیت‌های تولید را در بر نمی‌گیرد. در حالی که چنین رویکردهایی ممکن است از نظر سیاسی جذاب باشند، اما از نظر عملی flawed هستند. نشانه‌های کنونی نشان می‌دهند که بلاغت سیاست به سرعت از امکان‌پذیری قانونی یا اقتصادی پیشی می‌گیرد.
با این درک، ما در حال رصد نوسانات ضمنی در بازارهای پر صادرات هستیم — برخی از این نوسانات به آرامی رو به افزایش هستند. واضح است که نیاز به ارزیابی نه تنها جابجایی‌های فرامرزی بلکه اعلامیه‌ها وجود دارد. اصلاحات در برآوردهای قبلی یا عقب‌نشینی‌های عمومی می‌تواند بازرگانان را با هشدارهای محدود تحت تأثیر قرار دهد.
استراتژی‌های خرید و فروش باید نه تنها به حدس و گمان سیاسی بلکه به ترک نهایی آن سیاست‌ها پاسخگو باشند. این نخستین باری نیست که عدم انسجام عددی موجب تغییر قیمت‌گذاری پیش‌بینی شده می‌شود. اگر الگوهای تاریخی ادامه‌دار باشند، تقاضا برای گزینه‌ها حول شاخص‌های تولید و کشاورزی نه تنها ادامه خواهد داشت بلکه به طور موقتی افزایش خواهد یافت.
به طور کلی، بعید است که نورم‌های تجاری چندجانبه اجازه تحمیل ناگهانی تعرفه‌های فراگیر در این سطوح بیان شده را بدون چالش مستقیم WTO بدهند. این امر لایه‌ای از عدم قطعیت را اضافه می‌کند — تأخیرهای قانونی می‌توانند اجرای واقعی را متوقف کنند در حالی که بازرگانان به صرفاً سر و صدا واکنش نشان می‌دهند. این یک بازی قیمت‌گذاری آینده بر اساس انتظارات تغییر است، نه محتوای آن.
بنابراین، در مواجهه با این تضادهای تحلیلی بین اظهارات عمومی و اعمال واقعی تعرفه‌ها، ما به اظهارات سیاستی آینده به عنوان محرک‌های نوسان نگاه می‌کنیم و مطابق با آن عمل می‌کنیم.
اکنون حساب زنده VT Markets خود را ایجاد کنید و هم‌اکنون شروع به معامله کنید.
اکنون تجارت را شروع کنید – برای ایجاد حساب VT Markets زنده خود اینجا
را کلیک کنید
