دستمزد واقعی ژاپن در فوریه سال جاری به میزان ۱.۲ درصد نسبت به سال گذشته کاهش یافت که نشاندهنده افت ماهانه دوم متوالی است. این کاهش بعد از کاهش تجدیدنظر شده ۲.۸ درصدی در ژانویه به وقوع پیوسته و فشار بر قدرت خرید خانوارها به دلیل تورم بالا را نمایان میسازد.
نرخ تورم مصرفکننده که شامل غذای تازه است اما اجاره را شامل نمیشود، در فوریه به میزان ۴.۳ درصد افزایش یافت که کمی کمتر از ۴.۷ درصد در ژانویه است. علیرغم بهبود درآمد اسمی، تورم مداوم افزایش دستمزدها را کاهش داده است.
افزایش پاداشها درآمدها را افزایش میدهد
درآمد واقعی نقدی در فوریه سال جاری به میزان ۳.۱ درصد نسبت به سال قبل افزایش یافته که از افزایش تجدیدنظر شده ۱.۸ درصدی در ژانویه شتاب بیشتری گرفته است و این روند به دلیل افزایش ۷۷.۴ درصدی پاداشها بوده است.
پرداخت اضافهکاری، که نشاندهنده فعالیت تجاری است، در فوریه به میزان ۲.۲ درصد افزایش یافته است که از افزایش تجدیدنظر شده ۱.۵ درصدی در ژانویه بیشتر است. دستمزدهای منظم با نرخ کمتری به میزان ۱.۶ درصد رشد کرده که از ۲.۱ درصد در ماه قبل کمتر است.
دادههای دستمزدی ممکن است از آوریل بهبود یابد زیرا اثرات مذاکرات بهاری امسال محقق میشود. رِنگو، بزرگترین فدراسیون اتحادیههای کارگری ژاپن، نشان داد که شرکتها به طور میانگین با افزایش دستمزد ۵.۴ درصدی برای سال ۲۰۲۵ موافقت کردهاند که بزرگترین افزایش در بیش از سی سال اخیر است.
دادههای ارائه شده تصویری روشن را ترسیم میکند. با وجود اینکه درآمدهای اسمی افزایش قابل توجهی نسبت به سال گذشته در فوریه نشان میدهد، ارقام منفی دستمزد واقعی هرگونه توهم قدرت مصرفکننده را از بین میبرد. در واقع، در حالی که بستههای حقوقی ممکن است به لحاظ یِن کمی بزرگتر شوند، قیمتها از رشد دستمزد پیشی گرفتهاند. خانوارها با قدرت خرید واقعی کمتری مواجهاند و این دومین ماه متوالی است که این روند ادامه دارد.
فشارهای تورمی و رشد دستمزد
عمق تورم – به ویژه با اقلام ناپایداری مانند غذای تازه گنجانده شده – که همچنان بالای ۴ درصد ادامه دارد، بسیار معنادار است. این فشار به کارفرمایان میآورد تا به یک بحران تنگی بروند: افزایش رشد دستمزدها را ارائه دهند، همانطور که آنها به انجام این کار از طریق پاداشها و توافقات بهاری آغاز کردهاند، اما با خطر فشار به حاشیه. با این حال، این کارفرمایان با فشار فزایندهای برای جذب و نگهداشتن کارگران در حالی که هزینههای ورودی بالا باقی میماند، مواجهاند. افزایشهای پاداش، مانند افزایش ۷۷ درصدی سالانه در مجموع پرداختهای پاداش، میتواند رشد ثابت در جاهای دیگر را پوشش دهد، اما آنها جبرانکنندههای پایدار یا ساختاری نیستند.
اکنون، از دیدگاه ما، آنچه بیشتر اهمیت دارد داستان پشت دستمزدهای منظم و اضافهکاری است. کند شدن رشد دستمزدهای منظم به ۱.۶ درصد نشاندهنده نرمی است. این مؤلفه به ما در مورد پایداری دستمزدهای اصلی اطلاعات میدهد – این نوسانی نیست، مانند پاداشها. افت اینجا نشاندهنده احتیاط کند کارفرمایان برای پایبندی به افزایشهای هزینه پایدار است. اما اضافهکاری، که از ۱.۵ درصد به ۲.۲ درصد حرکت میکند، سیگنالی زودهنگام میدهد که ممکن است فعالیت تجاری کمی افزایش یافته باشد، هرچند که آیا این پایدار است یا فقط یک جبران موقتی است هنوز مشخص نیست. دو معیار که به سمت جهات مختلف کشیده میشوند به این معنی است که حساسیت به شگفتیهای مثبت یا منفی در دادههای ماه آینده ممکن است قویتر از حد معمول باشد.
با توجه به افزایش رشد دستمزد مورد توافق رِنگو که از آوریل اجرایی خواهد شد، بازارها احتمالاً این ارقام را به عنوان مرز خطا پیش از اجرای اقدامات تأثیرگذارتر در نظر میگیرند. بنابراین ما در یک محل خاص قرار داریم که آمارهای گذشته تأییدکننده فشار هستند، اما انتظارات آینده به این بستگی دارد که آیا این توافقها به افزایشهای واقعی و ثابت دستمزد در طول سال تبدیل خواهند شد یا به تعدیلات یکباره کمرنگ میشوند.
در این راستا، توجه باید به این معطوف شود که آیا افزایشها ناشی از جلسات بهاری به طور ساختاری به ماههای بعد منتشر خواهد شد یا خیر. افزایشهای دستمزدی که به پاداشها یا تیترهای اولیه مرتبط هستند به تنهایی نمیتوانند انتظارات تورمی یا هزینههای مصرفکننده را تثبیت کنند. آنچه اهمیت دارد، پیامدهای مداوم ماه به ماه برای دستمزدهای پایه است — و اینکه چگونه این موضوع بر تورم خدماتی و رفتار تغییر شغل تأثیر میگذارد. تجارتهای کوتاهمدت ممکن است متوجه شوند که افزایشهای موقتی در درآمدها میتواند باعث واکنشهای افراطی یا خوشبینی نادرست شود مگر اینکه با روندهای پایدار و مکرر در رشد دستمزدهای اصلی همراه شود.
اکنون حساب لایو خود را در VT Markets ایجاد کنید و تجارت را شروع کنید.
اکنون تجارت را شروع کنید – برای ایجاد حساب VT Markets زنده خود اینجا
را کلیک کنید